1. De tegenstellingen die eigen zijn aan het kapitalisme storten de samenleving telkens weer in crises: zij tonen de kloof tussen arm en rijk aan, dat mensen gebrek lijden ondanks overproductie, oorlogen over grondstoffen en macht. Deze crises kunnen zowel economisch, sociaal als politiek zijn en ondermijnen de opvatting dat er maar één maatschappijmodel, het kapitalisme, mogelijk is. 2. Mensen zoeken weer naar radicale antwoorden op de problemen die kapitalisme met zich meebrengt. Er wordt weer openlijk gedebatteerd over andere maatschappijmodellen. Communistisch Platform streeft naar een communistische samenleving. Een samenleving verlost van uitbuiting en de daaruit voortvloeiende tegenstellingen en crisies van het kapitalisme. 3. Communistisch Platform is geen partij. Wij streven naar de vereniging van de werkende klasse in een politieke partij waar uiteindelijk ook alle revolutionaire en linkse stromingen zich thuis moeten kunnen voelen. Met ‘werkende klasse’ wordt hier die sociaal-economische klasse begrepen die in de economische positie zit dat deze zijn of haar arbeid in principe moet verkopen voor een loon om te kunnen overleven en zich te reproduceren. Hierbij wordt meegenomen zij die het huishouden doen, de werklozen, de arbeidsongeschikten, gepensioneerden en studenten. 4. De arbeidersklasse kan enkel de macht overnemen als deze een politieke eenheid vormt. Communisten zullen dan ook altijd de grootst mogelijke eenheid nastreven: door binnen aparte arbeidersorganisaties consistent het belang van de volledige werkende klasse te benadrukken, door tegen de opvattingen van het kapitalisme in een gezamenlijke arbeiderscultuur op te bouwen, door oppositie te voeren tegen bureaucratie met een cultuur van openheid en democratie en door waar mogelijk samenwerkingsverbanden en fusies tussen groepen tot stand te brengen. De hoogst mogelijke politieke eenheid die, in potentie, de gehele arbeidersklasse omvat is de communistische partij: het politiek kompas dat richting geeft naar de universele bevrijding van de mens. Revolutionaire voorhoedes die in naam van de arbeidersklasse de macht overnemen verdelen de arbeidersklasse enkel in een groep heersers en een groep volgers. 5. Een communistische partij is een revolutionaire maar geen revolutie-makende partij. Wij weten dat het net zo min binnen onze macht ligt om de revolutie te maken als het in de macht ligt van onze tegenstanders haar te vermijden. De maatschappelijke verandering waar wij naar streven kan alleen gerealiseerd worden als de werkende klasse door een politieke revolutie zich verheven heeft tot heersende klasse. Wij kunnen niet de omstandigheden voor revolutie kunstmatig scheppen. Wel kunnen wij onze krachten opbouwen om de zelf-emancipatie van de arbeidersklasse mogelijk te maken en de macht in handen te nemen, als klasse, als het tot een revolutionaire crisis komt. 6. De bevrijding van de arbeidersklasse is de bevrijding van de mensheid als geheel zonder onderscheid van huidskleur of geslacht. De bevrijding van de arbeidersklasse ligt in de socialisatie van de productiemiddelen. Alleen met het gemeenschappelijk bezit van de productiemiddelen kan de communistische maatschappij op basis van “van ieder naar zijn mogelijkheden, aan ieder naar zijn behoeften” bestaan. 7. Communisme is onmogelijk op nationale basis. De internationale hiërarchie van staten sluit dit uit. Daarom streven wij in Europa naar het oprichten van een communistische partij van de EU en het bundelen van de verschillende nationale partijen in een communistische internationale wereldwijd. Verdeeld door landsgrenzen is de werkende klasse machteloos tegen de heerschappij van kapitaal wereldwijd. Verenigd op een continentale en globale schaal is kapitaal machteloos tegen ons. Ook organiseren communisten solidariteit met de onderdrukten wereldwijd en zijn we tegen imperialistische oorlogen en zullen we overal de belangen van onze klasse benadrukken. 8. Communisten organiseren zich wel per staat, aangezien dit een concrete politieke context schept. Dit noodzaakt het streven van de communisten tot eenheid van de arbeidersklasse en revolutionair links binnen één land. Om dit te bereiken moeten we een einde maken aan de verdeel-en-heerstactieken van de bureaucratische leiding van de werknemersorganisaties en hebben we een revolutie nodig binnen revolutionair links die een einde maakt aan de politieke sekten en de weg vrij maakt voor eenheid. Eenheid kan slechts worden verkregen op democratische, internationalistische en klasse-onafhankelijke basis en een verenigd links in een communistische partij is verenigd op basis van een communistisch programma. 9. De kapitalistische klasse zal nooit haar macht weg laten stemmen en zal alles binnen haar macht gebruiken om de onafhankelijke organisatie van de werkende klasse tegen te werken. Een parlementaire overwinning of sociale wetgeving is daarom niet genoeg. Wij wijzen het gebruik van het parlement en de invoering van sociale wetten niet af maar weten dat de arbeidersklasse zich moet voorbereiden op revolutie. Dit zal vreedzaam gaan zolang dat mogelijk is en met geweld als dat moet. 10. De werkende klasse kan niet het bestaande staatsapparaat overnemen en het voor haar doeleinden gebruiken. Het staatsapparaat in een kapitalistische maatschappij is gevormd op een manier waarop het de kapitalistische klasse de macht geeft. Het overnemen van het staatsapparaat zou alleen het besturen van kapitaal betekenen. Daarom staan communisten voor hervormingen die de bestaande staat en de heersende klasse ondermijnen en die de positie van de werkende klasse verstevigen. Het huidige staatsapparaat moet vervangen worden door een democratische republiek om de weg verder vrij te maken voor sociale revolutie en communisme. 11. Communisten zijn voor de uitbreiding van macht van de arbeidersklasse in alle gebieden van de maatschappij: werkvloer, arbeidersorganisaties en lokaal en nationaal bestuur, et cetera. Wij strijden voor elke hervorming die deze macht kan versterken. Democratie heeft ook een culturele dimensie: Het moet meer worden dan één keer per vier of vijf jaar een vakje invullen, veel meer. Het moet normaal worden – zeker binnen de context van de moderne instant communicatie – dat iedereen meedenkt en meebeslist over de werkplek, je woonomgeving, et cetera. Deze waarden van democratie en zelf-emancipatie moeten leiden tot een veelheid aan organisatie: van “rode” vakbonden tot coöperatieven en van ondersteuningsnetwerken tot recreatiecollectieven. Binnen deze beweging met een veelheid aan organisatievormen dient de communistische partij als politiek raamwerk die al deze organisaties verbindt in één strijd. 12. Internationalisme; onafhankelijke organisatie; sociale revolutie; en radicale democratie. Acceptatie van deze punten is de basis voor gemeenschappelijke actie, echter zijn meningsverschillen en discussie over de uitvoering van deze punten mogelijk. Iedereen die deze principes met ons deelt wordt gevraagd zich aan te sluiten en zich hiervoor in te zetten bij het Communistisch Platform.
